Το μέγεθος είναι.... σχετικό!

Το γεγονός πως κάθε άντρας είτε ετεροφυλόφιλος είτε ομοφυλόφιλος αντιλαμβάνεται διαφορετικά το μέγεθος (και δη συγκεκριμένα το προσωπικό του) είναι νομίζω γνωστό σε όλους. Βρίσκω όμως πάντα ενδιαφέρον όταν πέφτουν οι μάσκες (ή τα παντελόνια αν θέλετε) και εμφανίζεται η γυμνή αλήθεια. Προσωπικά δεν είμαι κολλημένος στο συγκεκριμένο σημείο του ανδρικού σώματος και συνήθως κοιτάω πιο ψηλά με πονηρό βλέμμα. Για αυτόν τον λόγο επίσης, εξαιρώντας τις εφηβικές σαχλαμάρες στα 15, ποτέ δεν μπήκα στο πειρασμό να μετρήσω ακριβώς πόσους πόντους είναι το καλύτερο κομμάτι μου. Ούτε είχα κάποια ιδιαίτερη σχετική απαίτηση. Παρόλα αυτά φαίνεται πως η ερώτηση «Πόσο τον .....;» είναι αρκετά συχνή και αγαπητή στις συζητήσεις στο internet. Θεωρώ πως είμαι μέτριου «αναστήματος» σε αυτόν τον τομέα και αυτό απαντάω αν τύχει και με ρωτήσει κάποιος. Αλλά πάντα βρίσκω ενδιαφέρουσες τις αντιδράσεις άλλων ατόμων ή τα σχόλιά τους όταν ξαφνικά το L ή το XL μέγεθός τους φαίνεται σαν να μίκρυνε στο πλύσιμο και εγώ ξαφνικά παίρνω επαίνους...

Ενδιαφέρον βρίσκω επίσης πως από παρατηρήσεις σε σάουνες, ντους, αποδυτήρια ή γενικά σε μέρη έτυχε να βρεθώ, οι περισσότεροι που ξυρίζουν ή κοντύνουν το εφήβαιο τρίχωμά τους είναι για να τονίσουν το μέγεθος... Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι λόγοι φυσικά, αλλά νομίζω κανένας δεν καίει τόσο τους άνδρες όσο αυτός της σύγκρισης στο συγκεκριμένο σημείο.

Γιατί όμως γίνεται τόσο θέμα για λίγα εκατοστά κρέας; Ίσως να είναι κάποιο αρχέγονο ένστικτο, ίσως απλώς μυθοποίηση της ιδέας πως όσο μεγαλύτερο τόσο καλύτερο. Σίγουρα όμως το μέγεθος δεν σημαίνει και πολλά, μια και τις περισσότερες φορές κατά την διάρκεια της στύσης το επίμαχο σημείο αποκτά στους περισσότερους άνδρες το αναγκαίο για την πράξη μέγεθος. Στην τελική ένα υπερβολικά μεγάλο μέγεθος έχει περισσότερα προβλήματα στύσης (όσον αφορά στην σκληρότητα και την χρονική διάρκεια) και πιθανόν να γίνεται λιγότερο απολαυστικό για τον/την παρτενέρ στο σεξ από ότι ένα κανονικό μέγεθος.

Ίσως να φταίει και ο άγραφτος κανόνας που ακόμη και στην τέχνη δεν επιτρέπει την εύκολη εμφάνιση του συγκεκριμένου ανδρικού σημείου, κάνοντας το σχεδόν πάντα ένα εντελώς προσωπικό θέματα του κυρίου του και των παρτενέρ του στις προσωπικές τους στιγμές. Από τα αρχαία Ελληνικά αγάλματα όπου πάντα το ανδρικό μόριο εμφανίζονταν περισσότερο συμβολικά παρά ρεαλιστικά με ιδιαίτερα μικρό μέγεθος. Ως και στις μέρες μας το ανδρικό μόριο πολύ πιο σπάνια εμφανίζεται ανοιχτά σε σύγκριση με το γυναικείο. Έτσι το πουλί αποκτά κάτι το κρυφό και μυστηριώδες, και όσο δεν είναι σε συχνή κοινή θέα ίσως τόσο περισσότερο θα τραβάει το ενδιαφέρον.

Στην τελική πάντως υπάρχουν λογής λογής πουλιά, το καθένα με την χάρη του. Οπότε...